Zodanig dat de Aarde staat te beven
Hoe graag zou ik mij overgeven
Aan het jubelen van alledag
Hoe wrang de rotte bloemendeken
Een bitter lava spuwt de korsten bloot
Waar nakend weer een stek ontkiemd
Het eerste licht aanschouwd in weerloosheid
God.. de fanfare lijkt mij rijp vandaag..
Vergeeft U mij het weifelen
Daar ik monddood zure appels knijp
Het pure slechts verwekt om uit te sterven
Een droeve kennis van het ´weten´ erven
Laat mij korrels op de korrel nemen
Want zinnig breekt het twijfelen
Niets verder dan de dood en lijken
Spreken zo verdomde stil..
KittyWinter: | Dinsdag, juli 12, 2005 23:18 |
heb je msn voeg me eens toe dan zeg me welke reacties je weg wil hebben en ik wis ze voor je. komop nou he laat je nu niet gekmaken steeds. mail me als je geen msn hebt. x kit je strenge je weet wel |
|
psych: | Zondag, juli 10, 2005 19:39 |
prachtige poëzie,,,knap staaltje liefs elze |
|
KittyWinter: | Zondag, juli 10, 2005 19:04 |
of wil je zelf niet ver genoeg. | |
MayadeBij: | Zondag, juli 10, 2005 18:08 |
Het houdt me van de straat ;) Kan ik er verder mee? Niet zover als ik zou willen :) Kus. | |
KittyWinter: | Zondag, juli 10, 2005 17:42 |
mooi. weet je wat ik me afvraag. lucht het je op als je je gevoel uit in gedichten. heb je er wat aan voro jouw gevoel. en kun je er verder mee. kus |
|
milamber: | Zondag, juli 10, 2005 15:46 |
*knikt instemmend* |
|
Auteur: who cares | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 10 juli 2005 | ||
Thema's: |