We horen bij elkaar, zei jij,
je weet alleen niet hoe, zei jij,
zoals die kleine hondjes,
op de whiskyfles, zei jij
ze heten Black en White, zei jij,
en net als twee magneten,
trekken z'elkaar aan, zei jij
maar als ze samen zijn, zei jij,
dan draaien ze hun kont, zei jij,
en stoten z'elkaar af, zei jij
En nu alweer, zagen wij
dat we niet samen konden, ik & jij
maar we wilden 't zo graag
en konden het niet laten, wij
onbeheerst verlangen, wij
als magnetische honden, wij
en weer zit ik hier te schrijven
te schrijven over 'wij'
terwijl er hier maar eentje is
jij bent weer niet
bij mij
wij horen bij elkaar, zei jij
je weet alleen niet hoe, zei jij
hoe keren we die konten toch
hoe draaien we ons bij
hoe kunnen we fijn samen zijn
Black & White, ik en jij
samen zijn
gelukkig zijn
versmolten zijn
zoals het hoort te zijn
zoals wij willen zijn
en zouden moeten zijn
ik & jij
Wij
Maar hoe...
Ik weet het niet, zei jij