Herkenning van de levensdraad
Laat me in je lach
verdwijnen
in je ogen
rust beleven
met zwijgende tonen
voelen
dat momenten
kunnen zweven
stuur me naar
mezelf terug
naar de kracht
die al bestaat
die me weer bij
kennis brengt
reikend naar de
levensdraad
help me de
tweestrijd overwinnen
die zo enorm
blokkeert
laat me zien door
spiegel ogen
dat begrip en delen
stimuleert
08 07 05
m@rcel: | Zondag, juli 10, 2005 11:29 |
Heel mooi geschreven Liefs m@rcel |
|
H.J.: | Zondag, juli 10, 2005 00:07 |
Ik zal mn best doen. kusss H.J. al weer zo`n prachtig Riadicht. xxx |
|
remie: | Zaterdag, juli 09, 2005 19:15 |
gooi je gevoelens eens helemaal overboord, laat het komen zoals het komt...geniet het leven...liefs Remie | |
André van Dijk: | Zaterdag, juli 09, 2005 18:22 |
Af wat centraler in Nederland, bijvoorbeeld in Almere ;) Weer een heel mooi gedicht in de voor jou zo kenmerkende stijl! liefs, André :) |
|
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, juli 09, 2005 17:11 |
Prachtig .... liefs Annemieke |
|
enjaeva: | Zaterdag, juli 09, 2005 17:06 |
wat een waar en een mooi gedicht ik herken dat wel liefs en een fijn weekend van mij | |
Just_Robin: | Zaterdag, juli 09, 2005 16:02 |
Prachtig Raira, weer een echte topper... Hihi ik ben eens een van de eersten die een reactie geeft, zal wel komen omdat de meesten naar de meeting zijn Liefs, (trouwens ben de komende 2 weken op vakantie dus even geen reacties van mij :)) |
|
Vercruysse: | Zaterdag, juli 09, 2005 11:27 |
Waarom verdwijnen langs de levensdraad, die tussen lach en blik hangt te zinderen? Wandel, loop en stuntel als een acrobaat, al koorddansend langs werelden die elkaar ontmoeten, met verbeeldingsvonken die elkaar aansteken. De levensdraad is m.i. een gedachtenkoord waarvan de parels aan elkaar geregen tot boven en in openzwellende bloeien reiken. Het is een mooi gedicht, maar pasief. Uitnodigend maar afwachtend. |
|
Vercruysse: | Zaterdag, juli 09, 2005 11:20 |
Auteur: Ria Klein Herenbrink | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 09 juli 2005 | ||
Thema's: |