*
ik gooide aarde in het graf, niet
om haar te eren maar om te
vergeten wie ze was
en nu, na al die vele jaren
ben ik blij dat ze me baarde
Het vergeten kind
zal ik altijd bij me dragen
maar als het eens went
zal ik het aan haar vragen
Waar was jij toen ik me zeerde
en mijn eerste liefde vond
ik het lopen leerde
en jij niet zag hoe snel ik stond
wel zag ik jouw lijden
k zag je kussen doorweekt met tranen
k zag dat jij je armen spreidde
jij voelde je verlaten
je zag de winter
niet meer komen
toen jij het leven
uit je voelde stromen
*
maar wist niet wie ze was
Psych
Renate-td-: | Vrijdag, juli 08, 2005 01:27 |
Hoe rakend beschreven.. ontzettend mooi psych. Liefs Renate |
|
Klaes: | Donderdag, juli 07, 2005 18:23 |
miroakels mooi man Groet Klaes |
|
juffie: | Donderdag, juli 07, 2005 13:39 |
pijnlijk en intens. | |
Lia : | Donderdag, juli 07, 2005 13:23 |
ik voel altijd het gemis.. niet naar mijn moeder.. maar naar een liefhebbende mama... je snapt wel wat ik bedoel... knuf, | |
m@rcel: | Donderdag, juli 07, 2005 12:42 |
schitterend!!!!!! Groet, m@rcel |
|
Lievelingetje45: | Donderdag, juli 07, 2005 11:51 |
Weer met stilte en vol bewondering gelezen... Liefs |
|
Jannie Hoogendam: | Donderdag, juli 07, 2005 11:11 |
Ga met Sunset mee in mijn reactie...alsof je het zelf hebt meegemaakt...hoop het niet voor je Psych Zeer goed invoelend geschreven Liefs Jannie |
|
Innerchild: | Donderdag, juli 07, 2005 10:05 |
Het bekende 'onbekende' gevoel ... herkenbaar geschreven ! Liefs / Innerchild |
|
hiljaa: | Donderdag, juli 07, 2005 09:48 |
sprakeloos even!!! prachtig geschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
sunset: | Donderdag, juli 07, 2005 09:13 |
Fictie? Dan wel heel verdomd invoelend. Zo voelbaar rakend dit. Liefs / sunset |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 07 juli 2005 | ||
Thema's: |