Er vallen tranen op mijn handen,tranen van een eenzaam kind. Ik strek mijn hand uit om haar te troosten,maar angstig trekt zij zich terug. Weet niet meer wie te vertrouwen,haar geheim kan zij niet kwijt. Misschien word ik ooit nog eens 1 met haar,durft zij op mij te bouwen. Ik hoop dat ik mettertijd haar angst kan verminderen,want dat kind dat woont in mij.