Vertel me niet meer wat ik al weet
laat me nu maar leven
de bladeren van de bloemen maak ik open
waarbinnen het leven staat geschreven
In papierensnippers zag ik je verdwijnen
dat gegooid werd voor het lege glas
waar de afdruk van je mond op zichtbaar was
jij die betoverde met een lach
De klokken luiden zachtjes
bij jouw verlaten
open ging de deur van het huis
waar een beetje wind naar binnen werd geblazen
In dromen probeerde ik je te vinden
of een prachtig stuk muziek
dat gespeeld werd door twee violisten
die hartzeer versmolten met een lach
Een bloem was je in mijn handen
teervol en zacht
de liefde die bij me was verdween
toen de blaadjes gepeld waren van de bloem
Fri..: | Donderdag, juni 30, 2005 12:04 |
Erg mooi geschreven , en graag gelezen Liefs, Fri |
|
Lia : | Donderdag, juni 30, 2005 07:24 |
heel erg mooi gedicht.. knap gedaan..! | |
hiljaa: | Donderdag, juni 30, 2005 07:21 |
stil gelezen! knufliefs--hiljaa-- |
|
Niniki: | Donderdag, juni 30, 2005 01:08 |
Erg mooi Wijnand. Met weemoed gelezen. knuffie niniki |
|
truttebol: | Donderdag, juni 30, 2005 00:29 |
mooi geschreven ....en bedankt voor je reactie truste |
|
Renate-td-: | Donderdag, juni 30, 2005 00:24 |
Mooi Wijnand, vooral hoe de laatste strofe aansluit op de eerste, prachtig. Liefs, Renate |
|
Rien de Heer: | Donderdag, juni 30, 2005 00:13 |
Mooi woordkeuzes die je hier hanteert..... Groetjes, Rien. |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 30 juni 2005 | ||
Thema's: |