Laat me niet verdwalen
het spoor is nog niet weg
achter het huis waar we samen kwamen
ligt verdriet begraven
En we bekeken de schilderijen
zij die stonden bij het huis
waar schaduwen gezet werden
tussen het licht dat we aanbaden
Bij elkaar bleven we voor jaren
poetsten het zilver van de schaal
waar onze gezichten in zichtbaar waren
die bij het verstrijken der jaren rimpels vertoonden
Herkenbaar bleven de dingen
een lach een kneepje in de wang
geluk vervaagde het verdriet
dat om de mondhoeken gekruld lag
Fanszy: | Zaterdag, maart 06, 2010 09:23 |
schoon x | |
Willemijn V.: | Dinsdag, juni 28, 2005 23:04 |
Jouw woorden vormen een beeld in mijn hoofd, daar hou ik van wanneer ik iets lees. Heel mooi gedaan! Liefs, Willemijn |
|
Quando: | Dinsdag, juni 28, 2005 20:13 |
liefs, | |
m@rcel: | Dinsdag, juni 28, 2005 13:03 |
prachtig geschreven gr, m@rcel |
|
hiljaa: | Dinsdag, juni 28, 2005 08:07 |
graag gelezen! knufliefs--hiljaa-- |
|
Niniki: | Dinsdag, juni 28, 2005 00:31 |
mooi weer Wijnand. knuffie |
|
wijnand.: | Dinsdag, juni 28, 2005 00:12 |
voor even terug | |
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 28 juni 2005 | ||
Thema's: |