verlaten
je staat voor je raam,
met een mes,
maar klaar om te gaan.
niemand zoekt je nog op,
het is doodstil in huis.
zo voel je je ook;
dood.
niemand ziet je,
niemand hoort je,
niemand luisterd,
niemand is er,
iedereen heeft je verlaten.
ze haten je,
denk je.
maar het is jij die ze wegduwd.
de mensen verlaten je,
denk je,
maar het is jij die van ze wegloopt.
telkens jij, jij ,jij!!
maar zelf besef je het niet..
want je bent niet meer gewend om te luisteren,
om het te zien,
om het te horen..
je bent allang dood, zonder dat je het beseft.
enkel je lichaam is er nog..
met een mes,
maar klaar om te gaan.
niemand zoekt je nog op,
het is doodstil in huis.
zo voel je je ook;
dood.
niemand ziet je,
niemand hoort je,
niemand luisterd,
niemand is er,
iedereen heeft je verlaten.
ze haten je,
denk je.
maar het is jij die ze wegduwd.
de mensen verlaten je,
denk je,
maar het is jij die van ze wegloopt.
telkens jij, jij ,jij!!
maar zelf besef je het niet..
want je bent niet meer gewend om te luisteren,
om het te zien,
om het te horen..
je bent allang dood, zonder dat je het beseft.
enkel je lichaam is er nog..
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: *gOtHiCgIrL* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||