Ik dook in het meer van eenzaamheid,
Waarin elke golf een illusie is die me vult met twijfels.
Ik had niet verder moeten kijken,
Toch deed ik het...
Verlaten en vol van pijn verlies ik grip op de realiteit,
De tijd heeft versplinterd wat we samen opbouwden.
De moed om door te gaan is verdwenen, tegelijk met jou,
Ik mis de warmte waarmee je me vulde.
Breek door deze glazen muur en houd me vast,
Ontdek wat ik nog voor je voel.
Alleen jij kan mijn pijn stoppen.
Verlicht door het lijden van anderen,
Wist ik dat ook ik ooit aan de beurt zou zijn.
Turend in het water zie ik een spiegelbeeld,
Dat van de Dode Jongen.
Breek door deze glazen muur en houd me vast,
Geef onze liefde een tweede kans.
Mijn hoofd vermengt de schitterende herinneringen met de bedrieglijke werkelijkheid,
Nog niet wetend of het echt is gebeurt.
Jouw oogverblindende schoonheid houd me in leven.
Ik hou van je.