De paden blijven onbekend
De mensen zijn de aarde zoek
De paden blijven onbekend
Groeien van het groen onzichtbaar
Het plooien van de zee valt niemand op
De bergen zijn vervreemd
De sneeuw verwijst naar andere oorden
Het landschap oogt er stil
De wereld is er één van kil
De hoop blijft ingebouwd
Maar O aarde ‘speelbal’ met een ademleegte
Je zucht, maar gaat ondanks door
Menig hart gestorven en koud
Maar met een laatste hartenklop
Loop jij nog als vredesduif voorop
willem
sunset: | Dinsdag, juni 21, 2005 15:30 |
Ik onderschrijf jouw gedicht volledig. Tonend mooi verwoord. Liefs / sunset |
|
Raira (Ria): | Dinsdag, juni 21, 2005 08:57 |
tja.......ik kan het alleen maar met de anderen eens zijn (natuurlijk) mooi verwoord liefs Ria |
|
psych: | Dinsdag, juni 21, 2005 08:02 |
heerlijk gr,,elze |
|
hiljaa: | Dinsdag, juni 21, 2005 07:51 |
prachtige poezie! knufliefs--hiljaa-- |
|
Lia : | Dinsdag, juni 21, 2005 07:33 |
hm..mooi gedicht manneke... da hedde gij moi verwoord.. knuf,Lia |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 21 juni 2005 | ||
Thema's: |