Vlinder van me vandaan
wanneer de lichtschakeringen breken
de dood de gordijnen opendeed
waarbinnen het leven verteerde
En ik zag de vogels wegvliegen
neerstrijken op het witte laken
waarvan een gekreukeld topje
tussen je duim en wijsvinger lag
Jezelf bleef je ten allertijden
ook nu de wind
de toppen van het koren raakten
en het land stervenstranen weenden
Verdwijnen zag ik je
in een koets dat met zwart was bestreken
de schoonheid van de natuur verdorde voor even
nu het praten voor het zwijgen is verruild
Niniki: | Dinsdag, juni 21, 2005 11:21 |
zucht...........stil....... zo mooi deze. knuffie |
|
hiljaa: | Dinsdag, juni 21, 2005 06:42 |
heb dit in stilte gelezen! mooi verwoord knufliefs--hiljaa-- |
|
Klaes: | Dinsdag, juni 21, 2005 05:42 |
pakkend mooi verwoord, Groet/Klaes |
|
christina: | Dinsdag, juni 21, 2005 05:31 |
..... heel veel sterkte |
|
m@rcel: | Dinsdag, juni 21, 2005 00:49 |
Stilmakend sterkte m@rcel |
|
flores: | Dinsdag, juni 21, 2005 00:32 |
Intens verdrietig geschreven... Sterkte wijnand liefs |
|
Raira (Ria): | Dinsdag, juni 21, 2005 00:11 |
erg rakend stilmakend maar toch mooi verwoord Wijnand liefs en trusten Ria |
|
Renate-td-: | Dinsdag, juni 21, 2005 00:06 |
Stilmakend.. sterkte, liefs Renate | |
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 21 juni 2005 | ||
Thema's: |