Kijk de pijn uit mijn ogen
ik wil weer de kleuren zien
die jij voor mij schijnt
Alles om mij heen is grauw
jij bent als het felste licht
ik kan het niet verdragen
je verblind me liefste
Jouw schouder is er voor mij
als een rots, en ik ben de branding
die er onstuimig tegenaan slaat
met gebalde vuisten
liefste, het doet me enkel meer pijn
En ik kwets jou
Liefste, laat me maar even
hiljaa: | Zaterdag, juni 18, 2005 07:32 |
goed dat je zo een schouder hebt! knufliefs--hiljaa-- |
|
m@rcel: | Zaterdag, juni 18, 2005 01:02 |
Prachtig mooi verwoord heel mooi slaap lekker m@rcel |
|
† . . Dimera . . †: | Zaterdag, juni 18, 2005 00:13 |
Uitgehuild op die schouder? Ik hoop het, maar het is een mooi gdichtje :) Kus Dimera †|
|
Klaes: | Zaterdag, juni 18, 2005 00:10 |
mooi verwoord, Groet/Klaes |
|
Rien de Heer: | Zaterdag, juni 18, 2005 00:09 |
Even tot rust komen? Groetjes, Rien. |
|
Niniki: | Zaterdag, juni 18, 2005 00:08 |
Tijd voor een moment voor jezelf? knuffie |
|
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 18 juni 2005 | ||
Thema's: |