Hier huilen de beelden
nog in hun versteende ovens, spreken
de verlopen jaren over ingemetseld verdriet.
Weet van kilte en geloof
van hoe gauw de wereld
ware wonderen vergeet.
Eens prevelden de ouden over
morgen de dag van verhalen is aangebroken
breek de resten
en sterf in de ogen van de goddelozen.
Twijfels trekken laag
voor laag de vrijheid van de muren.
Hier is het reliƫf
nog vers van geweten.