Slap hing het blad
je gezicht was wit
sporen van verdriet
las men in hen
En het leven ging door
tulpen werden uit de vaas gehaald
weggegooid werd het water
waar ze zolang in stonden
Je liefde bleef bij me
ook nu je me niet meer streelde
de warmte van je lichaam bleef voelbaar
bij het uitblazen van de adem
De natuur leek grauw
zo'n naargeestige winterdag
het leven leek kort
maar werd langer
Toen ik na je dood
je gezicht nog zag
sergev2005: | Zaterdag, juni 11, 2005 18:39 |
Een gedichtje dat me aangreep. Knap neergepend! Liefs, Serge ;-) |
|
hiljaa: | Vrijdag, juni 10, 2005 15:35 |
zeer droefmooi geschreven! knuflifs--hiljaa-- |
|
Mathilde: | Vrijdag, juni 10, 2005 11:00 |
rakend, intens... stilte liefs, mathilde |
|
Lia : | Vrijdag, juni 10, 2005 07:37 |
voelbaar rakend........ | |
Sunflower Ria: | Vrijdag, juni 10, 2005 07:37 |
stil intens stil liefs en knuffel warme Zonnegroet SunflowerRia |
|
Lievelingetje45: | Vrijdag, juni 10, 2005 05:55 |
Zeer schitterend gedicht... Met bewondering gelezen! Liefs |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 10 juni 2005 | ||
Thema's: |