Ik leef, nog steeds.
Toen ik vanmorgen wakker werd voelde ik het gloeien.
Mijn leven is weer gaan bloeien.
In hetzelfde ritme klopt mijn hard nog altijd,
dat ik het ook voel, is nu weer een feit.
Altijd even gedreven,
heb ik iedere hindernis in mijn leven,
met mijn eigen kracht behaald.
Ik heb hier zelf tol voor betaald.
Nog nooit,
heb ik de handdoek in de ring gegooid.
Vaak is mijn kop gáán hangen,
maar nog geen enkele keer is die blíjven hangen.
Vaker wel pijnlijk gestoken,
maar nog steeds niet gebroken.
Sta ik nog steeds op de grond,
op mijn plek, die ik ooit vond.
Mijn ouders,
hebben mij het leven gegeven,
om het te beleven.
Op mijn eigen manier,
hoe ik het ook versier.
Mijn lot ligt daarom in mijn eigen handen.
En zal niet zomaar ergens aanstranden,
of verkeerd belanden.
Het is nog steeds mijn eigen leven,
ingevuld en geleefd door mij.
Daarom zeg ik nog een keer, luid en duidelijk,
even gedreven, als altijd,
IK LEEF, NOG STEEDS!