Kamatz zit voor de vensterbank,
Hij kijkt door 't raam naar buiten,
Zijn oren gespitst om alles te horen,
Op straat hoort hij iemand fluiten.
Boromir ligt op zijn rug te slapen,
Met zijn poten in de lucht,
Af en toe gaan zijn ogen open,
Soms slaakt hij een diepe zucht.
En daar komt Obi-Wan Kenobi,
Hij loopt onrustig in het rond,
Baasje, wil je met me spelen,
Hij komt naar me toe, met een bal in zijn mond.
Yesse ligt nog steeds te snurken,
Met zijn grote lijf, languit op de bank,
Af en toe laat hij een wind,
Ik knijp mijn neus dicht! Wat een stank!
Misschien is vier een beetje veel,
Hoor ik mensen tegen me zeuren,
Maar ik zonder mijn jongens?
Dat gaat dus NIET gebeuren!!
shelob: | Zaterdag, juni 04, 2005 23:14 |
Heerlijk herkenbaar, heb zelf drie poezendames en één jeweetwelkater en een hond, zijn onderdeel van ons dagelijks bestaan, liefs Jolanda | |
Oakpaw: | Zaterdag, juni 04, 2005 19:12 |
:-)) dank je !! dat is een mooi compliment. oaks | |
Innerchild: | Zaterdag, juni 04, 2005 19:10 |
Wat een zalig tafereel daar ... en wat een mooie namen ! Leuk gedicht / Innerchild |
|