Je blonde haar was langer
Ik zag je staan.
Je koele grijze ogen
liet je gaan,
nietszeggend, over ons.
Je stond vooraan.
Je blonde haar was langer
dan wat gangbaar was.
We zeiden dat, je lachte wat.
Ze prikten door
met kleine vragen die je,
nonchalant, terzijde schoof.
Roddels, olie op het vuur.
Ik zag je weerstand breken.
Hoorde wanhoop in je stem.
Je lichaam liet gevoel mee spreken,
dat was je zwakke punt voor hen.
Ik heb je bij de arm genomen.
Dat maakte je niet meer alleen.
De groep is toen maar afgedropen.
We waren niet meer interessant, wij twee.
wil melker
29/08/2001