Er is niets wat mij nog binden kan,’k heb
de wereld al zo vaak gekust,mijn hart vele malen
opengelegd en als ik blijf, zal ik nimmer
mijn liefde sluiten,
zo schoon als een veld met bloemen haar pracht
kan schreien
en er is niemand die je kan troosten,
verlang dan niet meer, maar ga terug naar de stilte
en vind daar je kracht
mijn adem spreekt de nacht tegemoet en ik weet
dat de wind slechts drijft,
het regen klettert
en de kou zeker blijft
hiljaa: | Vrijdag, juni 03, 2005 20:14 |
daarjuist geschreven! ben als de chinese begin vanachter naar voor! prachtig gedicht! knufliefs--hiljaa-- |
|
Lievelingetje45: | Vrijdag, juni 03, 2005 19:31 |
Met stilte gelezen! Hier kletterd momenteel de regen tegen de ruiten... onweer opkomst! Waarom kon die niet in Nederland blijven? Liefs |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 03 juni 2005 | ||
Thema's: |