ik heb geprobeerd het je uit te leggen...
hoe ik me voel als je zo met hem doet
maar je luistert gewoon niet!
ik weet...
het komt misschien van 2 kanten...
hij geeft jou uit zichzelf ook veel aandacht
maar elke keer dat ik tegen hem praat
kom jij je er mee bemoeien!
en ik word da zo beu!
hem elke keer uit dagen om dinge te zegge dat je weet dat mij kwetsen...
denk je nu echt niet na?!
ik weet dat je vind dat ik het je direct had moeten zeggen...
maar ik heb je genoeg tekens gegeven dat ik er genoeg van had!
maar jij bleef gewoon verder doen...
ik wou echt dat het anders was gegaan!
en in plaats van me opgelucht te voelen,
voel ik me nog slechter dan er voor...