Soms weet ik gewoon niet wie ik ben,
Mijn stilte heeft een lang verhaal,
Belopen stenen is wat ik in mij herken,
Iedereen kent mij in een verschijning zo kaal…
Soms vergeet ik gewoon de tijd,
Staat alles stil en sta ik te wachten,
Seconden die neerstorten in zware spijt,
Wijzen in mij de wijsheid die viel te verwachten…
Soms vergeet ik dat ik alsmaar ren,
Het kan de wolken alleen maar opluchten,
Alles komt binnen met niks eruit is een gewen,
Woorden op papier zijn niet te ontvluchten…
Soms vergeet ik en dan ben ik alles kwijt,
Mijn leven bevond zich achter het huis,
Een muur greep me aan mijn vrijheid,
De laatste keer voor mij dat ik verhuis…