De dood als enige liefde
haar tere lichaam raakt te grond
verspreid bloedrode lijnen
barsten tekenen haar huid
om nooit meer te verdwijnen
in haar ziel geen lach te bespeuren
zelfs tranen verdrinken in haar ogen
ze danst de dans der liefde onophoudelijk
ziet niet dat ze constant wordt bedrogen
al lang kapot voor ze viel
pijn doet haar niks meer
en niemand merkt dat haar koude hart
wordt gebroken, keer op keer
vaag het leven van haar kaart
die weg zal ze nooit vinden
liefde heeft ze nooit gevoelt
en nooit zal ze zich binden
want dood is het enige
dat haar nog hebben wil
dus zit ze nu te wachten
en houdt zich klein en stil…
lieselot six: | Donderdag, juni 02, 2005 16:58 |
prachtig | |
D~tje: | Woensdag, juni 01, 2005 23:04 |
wauw .. sprakeloos.. mooi gedicht, en best herkenbaar! knuff D. |
|
Auteur: -Tamara- | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 01 juni 2005 | ||
Thema's: |