Sta daar niet zo,
te doen of er weer niks aan de hand is.
Ik ken je gedrag,
je weet dat ik me niet vergis.
Stop met dat liegen,
je kan dit niet verbergen voor mij,
ik ken jou door en door,
voel me hier zo slecht bij.
En ik wil weer tegen je roepen,
schreeuwen dat het zo niet kan.
Maar jij ontkent toch alles,
kom nou,ik ben niet naief man.
Dan volgen weer de beloftes,
"ik heb me laten gaan
maar echt nu nooit meer"
ik ken die mooie woorden,
ik hoor ze al voor de honderste keer.
Ik wil je loslaten,
ik wl jou leugens niet nog eens horen,
maar als ik jou laat vallen,
ben je pas goed verloren...