In mijn eigen grensgebied
Het avondrood trekt donkere strepen
De laatste vogels brengen nog een groet
Het vijverwater spoelt gedachten weg
De vissen zwemmen rusteloos, maar het voelt goed
De avond laat zwakke stemmen horen
Fluiterend een zomers gevoel ingezet
Het is alsof de adem aan de warmte wennen moet
Ik zwijg de menigte. De zon, ze gaat naar bed
De wereld draait zijn rondje
Ben ik verplicht droefheid te zien? Ze is er niet
Ik laat even mijn geluksgevoel stromen
Egoïst in mijn eigen grensgebied
willem
hebus: | Vrijdag, mei 27, 2005 15:01 |
knappe natuurwendingen, willem. enkel het fluiterend fluisteren doet het hem niet. anders is dit wel een knap woordgespeel. leukgraag gelezen je dichtje! |
|
Lia : | Vrijdag, mei 27, 2005 06:25 |
goedemorgen deze morgen... de zon is al weer op.. de vogeltjes zijn weer wakker... pracht dicht van jou..knuf,LIa | |
Lievelingetje45: | Vrijdag, mei 27, 2005 06:09 |
Prachtig gedicht! Liefs |
|
shelob: | Vrijdag, mei 27, 2005 00:01 |
Hou wel van egoisten in eigen grensgebied die weten te delen, geloof ik meer in dan Europa één, stuur kus vanuit mijn eigen grensgebied, Jolanda | |
Sunflower Ria: | Donderdag, mei 26, 2005 23:39 |
wat een prachtig mooi avondrood zonsondergang vogels worden stil een groet van de zon de maan komt op de wereld stil en ik geniet met je mee ik ben stil en jij egoistisch kan het me echt echt niet voorstellen lieve Willem laat staan denken!!!;):) liefs en dikke knuffel en een lieve groet van de zon en de maan SunflowerRia |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 26 mei 2005 | ||
Thema's: |