nuja.. ode.. gewoon een gedicht als dank voor het plezierig lezen.
Wij waanden ons in het teloor van morgen
Dronken drinkontbijt met grote slokken
Zouden waterwolken als een India zo vol bevolken
Al bleek het minnen moeizaam - op 1 oor
De hazenpasjes karig klokken
Het maanzaad van de korsten kauwen
Goed verborgen achter bleke barricades
Een onbereikbaar universum brouwen
Mijn ogen zonken in je vliegend anker
Nu staan we hier met dertien handen - zonder romp
Het steven strak omhoog gericht
Klompendansend onder rieten rokken
Zwierig zwaaiend aan de lege kade
Staan we daar met zestien zeugen - lege schouders
In het aangezicht van onze ouders
Jij salto zwevend lichtgewicht
Is dit het goede leven dan?
Als twee drinke´broeders´ onze slipjes wassend
De pupillen vers verloren warme kassen
Kijk! Die van jou heeft streepjes. Mijne stipjes..
Just_Robin: | Dinsdag, mei 24, 2005 21:40 |
Leuk gedicht :) (ik vind het best wel een Ode hoor ;)) Liefs, |
|
milamber: | Dinsdag, mei 24, 2005 21:02 |
haha, prima geschreven, nice! | |
MayadeBij: | Dinsdag, mei 24, 2005 20:37 |
heeft streepjes en stipjes? ;) Kus. | |
sergev2005: | Dinsdag, mei 24, 2005 20:35 |
Hallo Maya, die gedichten van je spreken me altijd zoveel aan, al weet ik nog steeds niet waarom. Maar goed, deze vind ik zo weer heel krachtig. En het lieve hondje? De greeeeetz, Serge |
|