Zwijgend zit ik voor me uit te turen.
Huilend, weer die band om mijn keel,
het wordt me allemaal iets te veel.
Mijn gedachten maken overuren.
Allerlei gedachtes die door mijn hoofd spoken,
ik was daar ook uit vrije wil,
dat is nou juist het grote verschil.
Had ik het toen maar onderbroken.
Ik moet iets doen ik moet het zeggen,
maar dan komt weer die band om mijn nek.
Nee! Dat gaat niet ze verklaren me voor gek.
Het valt gewoon niet uit te leggen.
Die stomme zus die altijd alle aandacht krijgt,
het is niet zo dat ik niet van haar hou,
al lijkt dat soms als ik tegen haar snauw.
Ik zou eens willen dat iedereen gewoon zwijgt!
Net als ik...