De oever was bezaaid met takjes
nacht viel over steen
namen vervaagde in het licht
dat zijn naam riep
Ramen bedekte zich met condens
sloten deuren naar buiten af
het land trok een spoor van rijp
door een lange winterdag
Niks bleef onveranderd
de poppen op de stoelen
de kandelaar op de schouw
het ballletje van de hond
Alleen de avond
toen het raam
eventjes opengedaan werd
lommert: | Zondag, mei 15, 2005 13:40 |
stilmakend mooi gedicht willem |
|
sunset: | Zondag, mei 15, 2005 09:42 |
Melancholisch herinnerend mooi. Liefs / sunset |
|
Raira (Ria): | Zondag, mei 15, 2005 00:33 |
weer herinnerend mooi verwoord liefs Ria |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 15 mei 2005 | ||
Thema's: |