3 oktober 2004

Jeremey en Stefan

2 jongens,
hebben het leven moeten geven.
Maar deze 2 jongens,
Hadden nog zoveel om voor te leven.

Jeremey en Stefan,
Het had niet zo moeten zijn.
Maar ze zijn er niet meer,
Het doet ons allemaal zo’n pijn.

In de school,
Iedereen verslagen en vol van verdriet.
Nee deze 2 jongens,
Verdienen dit zeker niet.

En nu zijn ze weg,
Komen niet meer terug.
Te vroeg om te gaan,
Het ging allemaal zo vlug.

Voor sommige is het verdriet te veel,
Ze kunnen het nauwelijks meer aan.
Jeremey en Stefan,
Waarom moesten het nou net jullie zijn die uit het leven moesten gaan?

Sommige zeggen,
Dat het hun eigen schuld is.
Maar als je dat denkt,
Heb je het gigantisch mis.

Maar mensen,
Heb het respect om er bij stil te staan,
Ze waren veel te jong,
Om uit het leven te gaan.

Jeremey en Stefan,
Ik hoop dat jullie weten.
Dat jullie voor altijd in ons hart zijn,
En dat we jullie ook nooit meer zullen vergeten.



[ Lieve Jongens we missen jullie nog elke dag echt heel erg.. Waren jullie maar bij ons terug.. Ik hou van jullie.. R.I.P. ]