Pepe,
We hadden je toch zo lief,
jij was het die steeds lachend bleef,
al knaagde de pijn zo.
Jij kon je vuisten harden,
we missen je toch zo.
Waarom moest dit gebeuren,
we wilden dat je bleef,
maar jij wou niet lijden,
jij voelde dat het beter was zo.
Jij hebt ons alles gegeven,
jij had een hart van goud,
de handen van een kunstenaar,
jij kon van niets een hele verassing maken,
telkens als je kookte was het één groot feest in ons mond.
Je hebt zoveel aan ons gegeven,
jij zal er voor ons altijd zijn,
nooit zal je ons loslaten,
we zullen zorg dragen voor alles wat je lief had.
--Lieve pepe, rust nu zacht.
We zien je graag!
Je kleinkind, Aurélie