in een dorpje ver achter de bewoonde wereld
staat een huisje overdekt met een dak van goud
onbetaalbaar voor een ieder met macht en geld
wonen daar twee personen verliefd hand in hand
de jonge vrouw is zo schoon als witte sneeuwval
waarvan de kou is vervangen door een warmtebron
haar ogen glanzend als prachtige satijnen lakens
wachtend op het moment dat ze haar geliefde weer ziet
een man staat in het bos hout te sprokkelen
omgeven met heerlijk gezang van een nachtegaal
die zijn mooiste verzen voor hem wil zingen
terwijl hij denkt aan zijn mooie vrouw
de liefde spreekt als zachte donzen woorden
die weerkaatsen als zonnestralen in zee
om elkaar van een verte te kunnen bereiken
ook al zien ze elkaar voor even niet
in een dorpje ver achter de bewoonde wereld
staat een huisje overdekt met een dak van goud
onbetaalbaar voor een ieder met macht en geld
maar bereikbaar voor een ieder met een rijk hart
Fortune: | Donderdag, mei 12, 2005 19:28 |
prachtig einde.. Het hunkerd naar de mensen die goed zijn, een vredig hart hebben.. een sprookje.. hmm.. Mooi in elk geval! liefs, Samantha |
|
sunset: | Donderdag, mei 12, 2005 13:44 |
Sprookjesachtig mooi Bert. Liefs (en knuf) / sunset |
|
Laura Luijkx: | Donderdag, mei 12, 2005 11:34 |
Prachtig, Bert! Liefs, |
|
Auteur: Bert Vos | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 12 mei 2005 | ||
Thema's: |