Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
avondmijmeringen
Een schreeuw in de wind
de lach van een kind
De bruisende zee
mag ik met je mee?
Scheren we over de golven
onze tenen met zand bedolven
De ondergaande zon
ik wou dat ik ze pakken kon
Kijk daar komt de maan
is de dag nu gedaan?
De warmte van het zand
brandt nog na in ons hand
We dekken er ons mee toe
onze ogen worden moe
We zweven weg met een luchtballon
en plukken sterren in een ton
Die gooien we over ons huisje heen
en het geluk laat ons nooit meer alleen
Onder onze donzen deken
geeft de nacht ons weer een teken
Duizende sterretjes van geluk
de volgende dag kan niet meer stuk.
Reacties op dit gedicht
wolvin vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
wolvin
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
11 mei 2005
Thema's:
[Dromen]