Dag Mam
Ik ben je niet vergeten
en zet viooltjes bij je neer
het is, zo moet u weten
mijn benen deden
op moederdag zo zeer
Dag Pa
Ook u vergeet ik nooit
u ligt hier nu niet meer alleen
ook al is er van u
alleen nog bot en been
samen zijn jullie nu
maar wij missen jullie
sorry dat ik ween
Dag Pa en Ma
Als ik nog eens praten wil
kom ik weer staan
bij 't monument
en fluister dan heel stil
dat jullie beiden gelukkig zijn
maar ook, dat het zonder jullie
hier op Aard' nooit went
Dag lieve ouders
~*~*~
Jannie/11-5-5-2005
Klaes: | Woensdag, mei 11, 2005 19:29 |
Diep ontroerd geschreven,prachtig Groet/Klaes |
|
..::sanne::..: | Woensdag, mei 11, 2005 19:27 |
eej, mooi geschreven, echt met je gevoelens, heel goed. soen(k) |
|
sunset: | Woensdag, mei 11, 2005 18:59 |
Wat een prachtige liefdevolle verwoording door jou hier 'gemonumenteerd'. Liefs (en warme knuf) / sunset |
|
m@rcel: | Woensdag, mei 11, 2005 18:36 |
prachtig liefdevol geschreven en in stilte gelezen Liefs m@rcel |
|
Annemieke van der Ven: | Woensdag, mei 11, 2005 18:33 |
Mooi liefdevol gedicht... liefs Annemieke |
|
Just_Robin: | Woensdag, mei 11, 2005 18:11 |
*In stilte gelezen* Prachtige verwoording, heel erg mooi.. Vol verlangen maar toch leg je je er bij neer.. Heel erg mooi. En veel sterkte Liefs, |
|
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 11 mei 2005 | ||
Thema's: |