Lieve Lady,

Met je vrolijke kop en je vragende oren.
Ben jij in die jaren echt bij ons gezin gaan horen.

Daarom zijn we nu ook zo bedroefd, een familielid is gestorven.
Iets wat onze zin en ons humeur nu wat heeft bedorven.

Bijna veertien jaar heb je ons vergezeld, al die tijd.
Je was altijd vrolijk, altijd speels, het was gewoon je aanwezigheid.

Jij was de gene tegen wie ik kon praten als ik weer eens problemen had.
En ik was dan weer m'n verhaal kwijt en dan kwam het moment snel, dat ik m'n probleem vergat.

En daar lag je dan op de bank helemaal uitgestrekt en zo hield je alles in de gaten.
Vanaf het balkon blafte je naar andere honden die liepen door de straten.

Juist het dier waar ik zo enorm veel van hield is nu dood.
En juist nu voel ik me met dat verlies zo kwetsbaar en bloot.

Het zou nu wel wat stiller worden in huis en daar zullen we aan moeten wennen.
Graag had ik gezien dat je ineens weer door huis zou rennen.

Rust zacht m'n lieve Lady, m'n lieve hond.

? - 21 augustus 2001 †