het leven zit me tegen,
niemand die wil vergeven,
na alles wat ik voor ze doen,
ze zijn te lui, niet te moe.
ellende loopt me achterna,
ze vinden het gek als ik nergens voor ga,
maar heel diep van binnen achter een boos gezicht,
schuilt verdriet met een enorm gewicht.
er lijkt geen einde aan te komen,
het liefste zou ik dit allemaal dromen,
kon ik maar iets doen aan mijn gevoel,
misschien kan ik dan verder met een doel.
)-rasja-(