Je laat me binnen in je ruimte
Een stukje van je hart
Ik storm door de deur
Zoek naar een plek voor mij apart
Ik kijk en klik wat rond
Naar een glimp van mezelf op zoek
Nergens, ook al kijk ik nog zo goed
Onder elke steen, in elke hoek
Teleurgesteld zucht ik zacht
En plof me in een zetel neer
Nergens een beeld, een symbool, een woord
’t Doet ongewild wat zeer
Tot ik rustig ademen ga
En bij mezelf besef, heel blij
Dat je me dit lezen laat,
Bewijst al dat j’iets deelt met mij