De eerste van drie, niet de verlater maar de drager, drager van mededogen en verdriet.
Een zoon, een vader , een broer van die twee.
Het dragen van kracht op je weg van de arend neem je ons altijd mee in je hart.
Geen wrok noch haat is wat je ons leerde, en ineens was er intens verdriet toen de wereld even hard doorging en iedereen ons verliet.
Toch doorgaan met grondleggen, het staal smeden met blote hand, daarom kijk je niet achter je,maar naar je eigen wortels en verworven land.
Wij zijn de grondleggers van een nieuw begin,zaden die groeien,schaduwvechten is niet meer.
Vanaf de kiem,is dit eindelijk de vrucht die zich laat zien en die je wou.
Mijn broer dit is een ode aan jouw.