Zonsondergang
Grauwe, inktzwarte luchten,
De zee met tomeloos geweld.
Dreiging, waarvoor wij vluchten,
't Is lijfsbehoud dat nu nog telt.
De orkaan breekt eindelijk los,
Water wordt omhoog gekwakt,
Zeekastelen slaan van hun tros,
Polsdikke kabels als lucifers geknakt.
Rotsen trotseren het geweld
En eigenwaarde dus behield,
Reeds eeuwenlang gekweld
Door wat de natuur bezielt.
Het is een machtig schouwspel
Met niets ontziende kracht,
Wordt het voor velen wel een hel
Waar menig schip het einde wacht.
Als dan de honger is gestild
De storm vernielzucht staakt
De wind gaat liggen zo u wilt,
Dan wordt een zucht geslaakt.
Dat dan de zomer snel moge komen
Het liefst nog morgen als het kon,
Niet alleen maar hoef te dromen
Van een ondergaande zon.
04-01-'04
pramodah: | Woensdag, mei 04, 2005 22:22 |
geschreven alsof je het zelf hebt meegemaakt janzen, prachtig :) | |
sunset: | Woensdag, mei 04, 2005 16:33 |
Tekenend, beeldend in voelwoorden neergezet. Liefs (en een fijne dag nog) / sunset |
|
kerselaers annemieke: | Woensdag, mei 04, 2005 13:18 |
prachtig verwoord | |
hiljaa: | Woensdag, mei 04, 2005 13:05 |
mooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
Row Kidney: | Woensdag, mei 04, 2005 12:46 |
very nice, leest lekker soepel en vloeiend. Groet Row |
|
Auteur: neznaj | ||
Gecontroleerd door: kitty23 | ||
Gepubliceerd op: 04 mei 2005 | ||
Thema's: |