sprookje
op het witte paard
mijn prins
mijn Romeo
je lacht
parel witte tanden
een gebruind gezicht
je tilt me in een zwaai
zo op het paard
en neemt me met je mee
onderweg spreid je een plaid
pakt de picknickmand
verleid me met je blikken
samen kijken we
naar de ondergaande zon
alwaar je mij trouw beloofd
*plof*
ik kijk naast me
zie jouw rimpelige gezicht
denk aan het ijzeren paard in de schuur
je snurkt
zaagt vele bomen om
mijn man
je kan mij niet tillen
ben gewoon te zwaar voor je
slecht voor je rug
onderweg bel je de pizzabezorger
samen turen we naar de beeldbuis
en kijken we naar sprookjes
Black Lord: | Zaterdag, april 30, 2005 06:42 |
hahahaha arme jij leef met je mee mooi neergezet warme groet wim black lord |
|
m@rcel: | Vrijdag, april 29, 2005 23:01 |
heel mooi beschreven Knuff m@rcel |
|
Gonny: | Vrijdag, april 29, 2005 22:46 |
Hoi Lieve Lia Hoezo stom gedicht Maar naar welk sprookje was je nog aan het kijken toen dit gedicht naar boven kwam. Zal zondag eens kijken naar dat ijzeren paard Fijne avond liefs Gonny |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 29 april 2005 | ||
Thema's: |