Ik had een heel klein wensje
dat zat heel diep in mij
Ik wilde er niet naar luisteren
Ik vond het niks voor mij
De jaren gingen verder
en het wensje werd verdrukt
En net als ik het kwijt was
Kwam het plotseling weer terug
Ik bleef gewoon mijn ding doen
en keek niet op of om
toch bleef ik altijd achter
En het wensje keek naar mij om
Nu ben ik weer veel verder
en toch weer aan het begin
het wensje blijft naar me kijken
het wensje wil haar zin
het keerpunt moet nog komen
en dat kan nu, morgen of over 8 jaar
stiekem wil ik er ook aan geloven
en liever gister nog dan vandaag
ik wil het wensje laten groeien
en mijn angsten laten gaan
het is niet erg te geloven
willen, hopen en achterstaan
Dus laat mij hopen en creƫren
over leven
Waarvan ik weet dat ik het wil geven...