als rozen zo rood
Als rozen zo rood
Ik slaap met de littekens die nooit zullen helen.
Littekens achtergebleven in mijn hart
en aangebracht door zovelen.
Ik slaap met de littekens,
maar de pijn die blijft.
De pijn in mijn hart,
die mijn verstand verder weg drijft.
Ik vind rozen die dood gaan op de grond,
nadat ik ze heb aangeraakt.
Rozen die zo rood zijn als mijn hart,
mijn hart die vol zit met littekens
en de pijn ondraaglijk maakt.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: *frenkie* | 
|
|
| Gecontroleerd door: kitty23 | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2005 | ||
| Thema's: | ||