ik dacht altijd dat ik wist ,
dat ik echt wist hoeveel ik om je geef .
maar nee ik wist het niet ,
ik had me al die tijd vergist .
ik heb altijd geweten dat ik je graag zie ,
maar dat ik jou kies ,
en niet een oplossing voor mijn verdriet ,
nee dat wist ik niet .
je zegt me dat we alles ,
maar dan ook alles aankunnen .
maar ik zie het niet meer zitten ,
ik geloof er niet meer in .
dus kan ik nu maar beter ,
gewoon doen alsof ik me goed voel .
de pijn gaat niet weg door te bidden ,
maar als ik je dat zeg ,dan vermoord ik je vanbinnen .
ik kan jou toch niet kwetsen ,
jij die er altijd voor me was .
ik wil jou niet pijn doen ,
maar wat moet ik dan met mijn verdriet .
die pijn die je niet begrijpt ,
die geraak ik maar niet kwijt .
ik moet kiezen tussen jou of mijn verdriet ,
en mama jou verlaten nee dat kan ik niet .