Hoe kun jij mij dit aan doen
Je belde me in de vroege morgen op, Huilend had ik je aan de telefoon
Je wilde je leven niet meer en je zit er door heen
De woorden en de gedachten die bij jou zijn raken mij
Je wil afscheid nemen van mij over de telefoon
Je vroeg aan mij mijn begrip
Ik begrijp je pijn en ik voel met je mee
Maar ik zal het niet kunnen begrijpen dat je zal gaan
Het is mijn keuze zeg je. Ik maak mijn eigen beslissing
Dan had je mij niet moeten bellen lieverd
Ik ben nu helemaal in de war. Voel me machteloos.
Denk aan mijn beste vriendin die haar leven ook opgaf
Denk aan al die pijn van toen en nu
Je zegt dat je geen vrienden hebt en dat je een puinzooi maakt van je leven
Je vraagt aan mij waar je al deze dingen aan hebt verdiend
Ik weet het niet en ik kan het ook niet weten
Het enige weet ik dat er mensen zijn die om je geven
Je doet mij pijn om zo afscheid te nemen
Je woorden malen in mijn hoofd
Het spijt me maar weet niet wat ik moet doen
Ik vroeg het je; beloof me dat je niks doet
Je werd stil en zweeg en zei dat je dat niet kon beloven
Weet je hoe laf dit is om zo ineens te gaan
Weet je wat voor verdriet je mensen na laat?
Je zegt dat ik sterker ben dan jij
Dat ik meer pijn heb moeten voelen dan jij
Het leven wat ik heb gehad was een oorlog zeg je
Dus dan moet jij weten dat ik er ook nog ben
Dat ik het ook niet opgeef
Al wil ik het soms wel van de daken schreeuwen
Dus ik kan het dan moet jij het ook kunnen denk ik dan
Maar dat is verkeerd.
Maar alsjeblieft verlaat mij niet
Je bent een goede vriend van me en wil je niet kwijt
Waarom doe je ons (de mensen die om je geven) aan?