op mijn zoektocht naar mijn gevoelens
ben ik vandaag gelopen in mijn valkuil
die mij in de diepte gooit van mijn geweten
waarvan ik niet weet waar het eindigt
een bewoonster van drieëntwintig jaar
gestorven door een verstikkingsdood
waardoor emoties mijn lichaam betreden
waar ik eigenlijk weinig mee kan doen
blijdschap sterker in het lichaam voelen
door wat andere mensen in het leven beleven
geeft warmte aan mijn lichaam
doordat ik enorm blij voor ze ben
maar hoe moet ik omgaan met verdriet
die de dood aan een drieëntwintigjarige bracht
waarvan ik het verdriet tien keer zo sterk voel
hoort dit er dan ook bij?
ik wil verder gaan met voelen
van wat ik nooit eerder bewust heb gevoeld
maar dat ik op mijn zoektocht naar mijn gevoelens
dit niet meer zo vaak hoef te voelen
m@rcel: | Maandag, april 25, 2005 12:43 |
In stilte gelezen Prachtig Gr. m@rcel |
|
Rani: | Maandag, april 25, 2005 12:33 |
Stilte.. Love, R. |
|
sunset: | Maandag, april 25, 2005 12:16 |
Eerst in jouw totale 'voel' besef je pas dat je leeft. In blijheid én in verdriet. Liefs (en een warme knuf) / sunset PS: Mooi delend verwoord. |
|
Auteur: Bert Vos | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 25 april 2005 | ||
Thema's: |