alle wonden zijn nu dicht
het is nu tijd dat ik mij op de toekomst richt
ik weet niet eens meer de laatste keer
maar nu, nee nu doe ik het niet meer
december geloof ik, zette ik mijn laatste kras
nu niet meer bang voor mijn mes of een stukje glas
littekens zijn al aan het vervagen
geen ouders en vrienden meer die vragen
vragen wat ik heb, hoe het komt, en wat het is
neeh dat soort vragen, is echt niet wat ik mis
iedereen, op 1tje na, vind dat ik genezen ben
maar die ene persoon, is wel degene die mij het meeste kent
hij heeft mij altijd willen helpen, alles van mij aangehoord
tegen hem altijd eerlijk geweest, hij wist alles, alles
daardoor denkt hij te weten dat het niet over is
dat ik iedereen in mijn omgeving simpelweg dis
dat ik het zelfs voor mij zelf verzwijg
dat wat hij zegt, is waarvan ik de angsten krijg
stel nou, hij heeft gelijk...
ben ik dan binnenkort weer zo'n wandelend lijk??
daar moet ik toch niet aan denken
die gedachten mogen mijn hersenen niet krenken
maar stel nou dat........