hobbelen
zoveel heb je al meegemaakt
je dreigt kopje onder te gaan
hulpinstanties vertrouw je niet
adviezen neem je niet aan
Nee, jij kan het zelf wel
hulp heb jij niet nodig
alle hulp die wij je bieden
vind jij maar overbodig
maar meisje je lacht niet meer
loopt verdwaasd in het rond
je ooghoeken staan vol tranen
je staat op de rand van de afgrond
je doet onredelijk en valt uit
wij lopen op onze tenen
kijken hoe jouw petje staat
en zien je soms in je eentje wenen
iemand moet jou eens vertellen
dat het echt zo niet meer gaat
als je zo verder hobbelt
is het straks voor jou te laat
Lia
m@rcel: | Zondag, april 24, 2005 20:19 |
helemaal waar Prachtig geschreven en graag gelezen Knuff m@rcel |
|
Rien de Heer: | Zondag, april 24, 2005 13:44 |
Juist en ..hopelijk dringt het door. Groetjes, Rien. |
|
psych: | Zondag, april 24, 2005 12:38 |
lief dat jij het verdriet van een ander tot je neemt en er over schrijft,en dat je die persoon het niet kwalijk neemt zoals ze doet,,,liefs,,,elze,,, | |
André van Dijk: | Zondag, april 24, 2005 12:07 |
Is moeilijk, als mensen geen hulp aanvaarden en koppig, introvert, en binnenvetters zijn. En dat terwijl je ze langzaam kapot ziet gaan. Maar ook voor jou zijn er grenzen, heel mooi verwoord. André ;) |
|
lommert: | Zondag, april 24, 2005 10:24 |
werk...je bent er ...neemt het soms( vaak) mee...er is zoveel leed, en als het dan niet aangenomen wordt...je trekt het je aan..en je dicht erover...geweldig tot in het eggie:) verheug me erop;) xxliefs willem |
|
druppeltje: | Zondag, april 24, 2005 10:06 |
heel erg moeilijk om zelf te beseffen dat het mss echt niet meer goed gaat, mooi gedichtje over geschreven liefs drup |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 24 april 2005 | ||
Thema's: |