Ik zie de lijnen als je lacht,
net als de lijnen in je leven.
Misschien komt het door de nacht,
maar ze lijken licht te geven.
Ik was er niet altijd bij,
veel weet ik van verhalen.
Maar nu je gekozen hebt voor mij,
kan ik elke lijn verklaren.
Ik zie lijnen van pijn,
en van het avontuur.
Ik zie lijnen van gelukkig zijn,
ik zie lijnen van vuur.
Maar nu, in deze heldere nacht,
met de maan die op ons schijnt,
zie ik een lijn die ik niet had verwacht.
Een lijn die nieuw lijkt te zijn.
Je zegt wat ik al kon zien,
je zegt dat je van me houd.
Ik vraag me af of ik je verdien,
maar eigenlijk laat dat me koud.
Ik zeg wat ik voel en wat ik denk.
Zou je de ware zijn?
Het is alsof ik je al jaren ken,
maar ik ken alleen die ene lijn.
Zou het genoeg zijn?