De zon schijnt stralend
Aan een strakke blauwe lucht
Eindelijk kan ik de warmte voelen
En ik sla niet meer op de vlucht
Begin me hier thuis te voelen
Niet langer gevoel van eenzaamheid
Word bedolven onder haar liefde
Haar hart welke mij bevrijdt
Geen angst meer om te vallen
Of nog bang innig verdriet
Omdat ik reeds haar keuze ken
Weet dat ik niet verlies
Muur afgebroken welke ik had
Geef mij met liefde aan haar
Jij mag mij helemaal kennen
Puur, oprecht en kwetsbaar
Niniki: | Zaterdag, april 23, 2005 01:30 |
Het thema was mij wel duidelijk, heel mooi verwoord. Het kwetsbaar willen opstellen is, voor mijn gevoel, het ultime houden van. (wat had Nefertete ook een geweldig gedicht, hé) liefs Niniki |
|
sunset: | Vrijdag, april 22, 2005 11:45 |
Zo zou het eigenlijk altijd moeten zijn. Maar fijn dat jij het - eindelijk - gevonden hebt. Mooi liefdevol vertrouwend weer. Liefs / sunset |
|
Vervelende meid: | Vrijdag, april 22, 2005 09:28 |
heheh weg met die muur :D Ypu go for it :D |
|
Lia : | Vrijdag, april 22, 2005 09:21 |
een lepeltje completa in je koffie ;-)... kei mooi dicht van je.. | |
Lievelingetje45: | Vrijdag, april 22, 2005 08:04 |
Zeer schitterend, hoop-en liefdevol geschreven! Liefs |
|
Auteur: Mattijn Langenberg | ||
Gecontroleerd door: bieke | ||
Gepubliceerd op: 22 april 2005 | ||
Thema's: |