hoeveel kun je dragen
hoe sterk moet je zijn
zit het me af te vragen
in gedachten verzonken
sluimerend ten onder gaan
door emotie's overmand
slikkend om elke traan
hopeloos verloren
waar zijn de handen
ooit uitgestoken naar mij
ver weg een schaduw
kom er niet bij
in eenzaamheid vechtend
tegen leed en verdriet
een schouder een arm
zelfs de hand is er niet
Roxz: | Maandag, april 25, 2005 09:26 |
dit gedichtje zo herkenbaar en vol emotie...mooi rian en weet dat mijn hand dichterbij is dan je denkt meissie Greets Roxz |
|
sunset: | Donderdag, april 21, 2005 19:27 |
Voelbaar dit. Maar ... jij bent niet alleen hoor. Liefs (en knuf) / sunset |
|
*~~~Glitter~~~*: | Donderdag, april 21, 2005 19:17 |
of je stoot het van je af..... mss daar eens over nadenken.. niet lullig bedoeld. maar ja je weet dat je niet alleen bent.... xxx |
|
Innerchild: | Donderdag, april 21, 2005 16:50 |
Wat Benjamin zegt is waar ... maar vaak kun je net op die momenten die zaklamp niet vinden of zijn de batterijen net op ... het klinkt misschien grappig maar zo bedoel ik het dus niet ... hoe dan ook ... je hebt het prachtig verwoord en ik voel wat overbrengen wil ! Knuffel / Innerchild |
|
Benjamin de Rooy: | Donderdag, april 21, 2005 16:18 |
zaklampje erbij pakken, dan zal je zien dat in het duister wat je om je heen ziet een heleboel handen zijn | |
Auteur: Riann | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 21 april 2005 | ||
Thema's: |