Einde verhaal.
De dood zegt men, hoort bij het leven;
Maar steekt daarmee de kop in het zand
Want de dood kent slechts één streven;
Het wegnemen van vriend, verwant.
Verdriet voor hen die achterblijven
Vaak redeloze radeloze pijn,
Onmacht, onbegrip beklijven
Waarom moet het mijn lief zijn.
Als een havik, loerend op zijn prooi,
Ongeïnteresseerd in jong of oud
Groot of klein, lelijk, mooi,
Hij slaat toe en maakt je koud.
Elk leven zal het eens verliezen
Van de dood, hij spaart je niet.
De dood zal altijd zelve kiezen
Waarbij hij niemand ook ontziet.
De dood is: afscheid van het leven,
Daarmee is iedereen vertrouwd.
Want de dood kiest heel vaak fout .Maar als het kan wacht dan nog even
Maart 1998
Will Hanssen: | Woensdag, april 20, 2005 19:55 |
Heel mooi geschreven...dát we dood gaan weten we zeker, maar hoe en wanneer is afwachten, daarom moeten we van het leven genieten...je weet nooit wanneer je aan de beurt bent, we moeten van onze medemensen houden..we weten nooit wanneer het hun beurt is om te gaan.. Liefs, Will |
|
Veritas: | Woensdag, april 20, 2005 12:06 |
mooi neergezet... maar 1 brandende vraag: denk je dat het bij de dood stopt? Veritas |
|