Tulpen waren we in de tuin
het moois dat was verloren
een boeket uit de natuur
zij die weende stervenstranen
Gezang en gepraat verstomde
in het theater waar vlinders vlogen
hout en kiezel lagen op wegen
en landerijen waar afdrukken zichtbaar waren
Een sprookje was ze
waar wol werd geweven tot garen
verwerkt in het laken
die onze namen droegen
De herfst van het leven oogde teder
met een lach verlieten we het pad
voor even sluit het theater haar gordijnen
waar een gedeelte uit ons leven
In achter gebleven was
psych: | Woensdag, april 20, 2005 00:36 |
mooi joh,,,heel mooi,doet me wat,,,liefs,,,elze,,, | |
sergev2005: | Woensdag, april 20, 2005 00:16 |
Mooi gedichtje, geschreven in een magisch soort sprookjes stijl! Graag gelezen. Groetje, Serge. bij deze wens ik je te danken voor de aanmoedigende reacties van de verleden dagen. Een bundel, zoals je voorstelt, overweeg ik niet. Ik ga eerst een duizend gedichten schrijven, en dan misschien eens over na denken. |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 20 april 2005 | ||
Thema's: |