Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
paardebloem
vanavond is het gras van ons
als konijntjes huppelend zonder lijn
vinden we die ene bloem die het gras
tot het onze kleurt.
het vult onze magen maar ledigt
onze geest we weten niets meer
het verdort verkleurt
ook gij wordt bruin en
we begraven onze vrienden
die zich dubbel plooiden
aan onze voeten wierpen
maar zich volle spiegels spoten
toen wij ons goden waanden.
we keken op hen neer
zij zwoegden in beton
durfden onze wei niet te betreden
bang onze bloem te knakken.
ik had ze u nooit mogen plukken
ze wou nog groeien maar
in uw bodemloze vaas
vonden haar wortels geen houvast.
Reacties op dit gedicht
durango vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
chéron
:
Dinsdag, april 19, 2005 18:39
prachtig
Over dit gedicht
Auteur:
durango
Gecontroleerd door:
benji
Gepubliceerd op:
19 april 2005
Thema's:
[Vriendschap]
[Verslaving]